Z głębokim żalem i smutkiem zawiadamiamy, że w dniu 30 maja 2024 roku zmarł płk w st. sp. prof. dr hab. n. med. Grzegorz Jan Krzymański, specjalista w zakresie chirurgii szczękowej, wieloletni kierownik Kliniki Chirurgii Szczękowej, naukowiec, członek Rady Naukowej.
Msza św. odprawiona zostanie 7 czerwca 2024 r. o godz. 12.00 w kościele Błogosławionego Władysława z Gielniowa na Ursynowie, po czym nastąpi odprowadzenie na cmentarz miejscowy do grobu rodzinnego w Pyrach.
Rodzinie i Bliskim Pana Profesora przekazujemy wyrazy współczucia
Zespół Kliniki Chorób Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej z Klinicznym Oddziałem Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej, Dyrekcja, Rada Naukowa i cała społeczność WIM-PIB
************************
Profesor Grzegorz Krzymański urodził się 18 listopada 1943 roku w Lublinie. Był absolwentem Oddziału Stomatologii Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi (WAM) z 1966 r., w 1974 r. ukończył Wydział Lekarski na Akademii Medycznej w Poznaniu. Specjalizacje I i II stopnia uzyskał w zakresie chirurgii szczękowej.
Stopień naukowy doktora nauk medycznych otrzymał w 1982 r. za rozprawę pt.: „Wpływ autogennych przeszczepów szpiku na gojenie szczelinowatych ubytków kości u królika”. W 1991 r. , na podstawie pracy habilitacyjnej pt.: „Przeszczepy autogenne szpiku w leczeniu zaburzeń gojenia złamań i ubytków kości szczęk ” uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych. W 2001 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał Mu tytuł naukowy profesora nauk medycznych.
Pierwsze lata po skończeniu studiów spędził w JW. w Śremie, gdzie odbywał staż, między 1969-1974 w Poznaniu. Pracę zawodową w WIM rozpoczął w 1975 roku na stanowisku asystenta Kliniki Chirurgii Szczękowej, od 1982 roku był zatrudniony na stanowisku adiunkta. W 1985 roku został wyznaczony na stanowisko kierownika Kliniki, które pełnił do 2013 roku.
Był konsultantem wojskowej służby zdrowia ds. chirurgii szczękowo-twarzowej i chirurgii stomatologicznej, konsultantem wojskowej służby zdrowia w dziedzinie stomatologii, konsultantem krajowym ds. obronności w dziedzinie stomatologii.
W badaniach naukowych zajmował się opracowaniem i wdrażaniem metod procesów naprawczych tkanki kostnej oraz jej ubytków pourazowych i pooperacyjnych z wykorzystaniem właściwości krwiotwórczych złożonych przeszczepów autogennego szpiku, allogennej kości liofilizowanej oraz hydroksyapatytu, leczeniem zesztywnień stawów skroniowo-żuchwowych przy wykorzystaniu endoprotez własnego pomysłu, udoskonaleniem diagnostyki nowotworów okolicy szczękowo-twarzowej w stomatologii oraz leczenia preprotetycznego szczęk.
Profesor był autorem lub współautorem ok 130 artykułów, brał czynny udział w życiu naukowym kraju, należał do towarzystw naukowych, m. in. Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, Europejskiej Towarzystwo Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej, Polskiego Towarzystwa Chirurgii Podstawy Czaszki, Polskiego Towarzystwa Chirurgii Jamy Ustnej i Chirurgii Twarzowo-Szczękowej. Był powołany do Komisji d/s Badań nad Urazowością Komitetu Patofizjologii PAN, Komisji Transplantologii Komitetu Immunologii PAN, członkiem Komisji Bioetycznej WIL, także wiceprezesem Sądu Koleżeńskiej WIL. Uczestniczył w pracach zespołów redakcyjnych: Czasopisma Stomatologicznego, Lekarza Wojskowego, Stomatologii Współczesnej.
Jednymi z efektów Jego pracy naukowej było uzyskanie 3 patentów: Płytki do zespolenia żuchwy W 89755, Szczypce do modelowania płytek W89756, Przyrządy do gięcia płytek zespalających W 89757.
Wolny czas poświęcał przede wszystkim fotografii i turystyce rowerowej.
Źródło: Baza Biogram; Danuta Augustynowicz, 50 lat Szpitala Wojskowego na Szaserów, Warszawa 2014