Od wczesnych lat 90-tych leczymy choroby naczyniowe układu nerwowego takie jak: tętniaki mózgowe, naczyniaki mózgu i rdzenia kręgowego, przetoki oponowe mózgu i rdzenia kręgowego. Podczas zabiegów wykorzystujemy najnowsze zdobycze technologiczne. Embolizujemy tętniaki mózgowe z użyciem specjalnych, platynowych spiral, balonów mózgowych oraz zaawansowanych stentów i implantów mózgowych, w tym modyfikujących przepływ krwi w tętnicy – tzw. Flowdiverter lub worku tętniaka – tzw. intrasaccular flow disruptor. Dzięki temu jesteśmy w stanie skuteczne i bezpiecznie leczyć chorych z tętniakami o najbardziej złożonej geometrii. Specjalne, miniaturowe cewniki i nowoczesne materiały embolizacyjne pozwalają na skuteczne „zamknięcie” groźnych dla życia naczyniaków i przetok mózgowych, często w odległych i głęboko położonych lokalizacjach, gdzie klasyczny zabieg chirurgiczny mógłby być utrudniony.
Zakres zabiegów
- Embolizacja tętniaków mózgowych
- Embolizacja naczyniaków tętniczo-żylnych mózgu i rdzenia kręgowego
- Embolizacja przetok oponowych mózgu i rdzenia kręgowego
- Embolizacja przetok szyjno-jamistych
- Angioplastyka z implantacją stentu w neuroprotekcji w miejscu istotnego zwężenia tętnic szyjnych lub kręgowych
- Trombektomia mechaniczna naczyń mózgowych
Przebieg zabiegu
Z nakłucia t. udowej/t. promieniowej w znieczuleniu miejscowym/ogólnym wprowadza się do wnętrza tętnicy prowadnik a następnie koszulkę uzyskując tym samym dostęp do układu tętniczego pacjenta/pacjentki. Następnie pod kontrolą promieni rentgenowskich, za pomocą prowadnika, wprowadza się współosiowo cewnik do wybranego naczynia tętniczego. Podczas podawania dotętniczego środka cieniującego wykonuje się serię zdjęć w celu uwidocznienia światła przepływu naczyń tętniczych, wysycenia miąższu badanego narządu i jego spływu żylnego. W trakcie badania pacjent może odczuwać ciepło, metaliczny smak w ustach, szczególnie podczas badania 3D.
W przypadku tętniaków mózgowych:
Po wykonaniu arteriografii i potwierdzeniu tętniaka tętnicy mózgowej, w znieczuleniu ogólnym, pod kontrolą promieni rentgenowskich, współosiowo, na prowadniku wprowadza się koszulę prowadzącą do tętnicy domózgowej. Następnie do wnętrza tętniaka za pomocą mikroprowadnika wprowadza się mikrocewnik. Po potwierdzeniu jego pozycji we wnętrzu tętniaka oraz dogodnej konfiguracji i braku odchodzących od niego naczyń wprowadza się spirale embolizacyjne, wyłączając tętniaka z krwiobiegu. Przy niekorzystnej morfologii tętniaka (przy spełnieniu wymagań technicznych) można użyć technik wspomagających emolizację – remodelingu balonowego, czyli czasowe rozprężenie balonu do średnicy światła naczynia, na którym znajduje się tętniak i wprowadzenia do wnętrza tętniaka spiral embolizacyjnych. Drugą metodą jest implantacja stentu mózgowego do światła naczynia, na którym znajduje się tętniak, a następnie przez jego oczka wprowadza się do wnętrza tętniaka z użyciem mikrocewnika spirale embolizacyjne. Trzecia metoda to wprowadzenie stentu kierunkowego, który w znacznym stopniu redukuje napływ krwi do tętniaka, a tym samym stwarza warunki do jego wykrzepienia.
W przypadku naczyniaków i przetok:
Po wykonaniu arteriografii i potwierdzeniu naczyniaka/przetoki tętniczo-żylnej mózgu w znieczuleniu ogólnym, pod kontrolą promieni rentgenowskich, współosiowo, na prowadniku wprowadza się koszulę prowadzącą do tętnicy zaopatrującej malformację. Po rozpoznaniu źródeł zaopatrzenia, angioarchitektoniki, szybkości przepływu oraz odpływów do wnętrza naczynia zaopatrującego malformację lub do jej gniazda, za pomocą mikroprowadnika wprowadza się mikrocewnik. Po potwierdzeniu jego pożądanej pozycji, braku w tej lokalizacji prawidłowych naczyń wprowadza się materiał embolizacyjny Onyx, mieszaninę histoakrylu z lipiodolem, alkohol poliwinylowy, spirale embolizacyjne, aż do wypełnienia jego gniazda lub odcięcia dopływu do niego. Pacjent może wymagać kilku embolizacji w celu osiągnięcia pożądanego efektu, czyli całkowitej embolizacji lub ustąpienia dolegliwości neurologicznych.
Po zabiegu
Po wykonaniu badania kontrolnego usuwa się sprzęt i tamuje krwawienie, a w miejscu nakłucia zakładany jest opatrunek uciskowy na 2 lub 4 godziny. Co pół godziny będzie kontrolowane jego ułożenie. W przypadku nakłucia t. udowej 24 godziny po zakończonym badaniu obowiązuje reżim łóżkowy. Miejsce nakłucia jest w pełni wygojone po 5-7 dniach. Przed ich upływem nie wolno wykonywać wzmożonych wysiłków fizycznych. W przypadku zamknięcia miejsca nakłucia systemem zamykającym niezakładany jest opatrunek uciskowy, a metody dalszego postępowania różnią się w zależności od użytego sprzętu (wydany Państwu zostanie kartonik z informacją).
