Radioembolizacja guzów pierwotnych i przerzutowych wątroby
Radioembolizacja to połączenie radioterapii i procedury zwanej embolizacją w leczeniu nowotworów wątroby.
Embolizacja to jedna z małoinwazyjnych metod leczenia, w której naczynia krwionośne są zamykane, aby odciąć dopływ krwi.
Radioterapia polega na wykorzystaniu promieniowania jonizującego, do zabijania komórek nowotworowych i zmniejszania guzów. W przeciwieństwie do terapii wiązkami zewnętrznymi, w której wysokoenergetyczne wiązki promieniowania rentgenowskiego generowane przez maszynę są kierowane na guz z zewnątrz ciała, radioembolizacja polega na umieszczeniu materiału radioaktywnego bezpośrednio w ciele. Ta forma leczenia nazywana jest radioterapią wewnętrzną.
Podczas radioembolizacji maleńkie szklane lub żywiczne kulki, zwane mikrosferami, umieszczane są w naczyniach krwionośnych, które zasilają guz, w celu zablokowania dopływu krwi do komórek nowotworowych. Gdy te mikrosfery, wypełnione radioaktywnym izotopem itru Y-90, utkną w miejscu guza, dostarczają wysoką dawkę promieniowania do guza, a nie do prawidłowych tkanek.
Radioembolizacja jest stosowana w leczeniu guzów, które początkowo powstały w wątrobie lub które rozprzestrzeniły się (lub dały przerzuty) do wątroby z innej części ciała. Jest to leczenie paliatywne, co oznacza, że nie zapewnia wyleczenia, ale pomaga spowolnić rozwój choroby i złagodzić objawy. Zabieg jest opcją dla pacjentów, którzy nie są kandydatami do innych zabiegów, w tym operacji lub przeszczepu wątroby.
Przed zabiegiem odbywa się konsultacja z radiologiem interwencyjnym, który wykona zabieg.
Przed zabiegiem lekarz może wykonać badanie krwi, aby sprawdzić czynność nerek i określić, czy krzepliwość krwi jest prawidłowa.
Wykonana zostanie angiografia, która przedstawi naczynia krwionośne odżywiających guz i pozwoli zaplanować zabieg.
Po zabiegu będziesz musiał zaplanować powrót do domu, ponieważ kontakt z dziećmi i dorosłymi może być ograniczony przez trzy do siedmiu dni.
Poinformuj swojego lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, w tym o suplementach ziołowych. Wymień wszelkie alergie, zwłaszcza na środki miejscowo znieczulające, znieczulenie ogólne lub środki kontrastowe. Lekarz może zalecić przerwanie przyjmowania aspiryny, niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub leków rozrzedzających krew przed zabiegiem.
Poinformuj swojego lekarza o ostatnich chorobach lub innych schorzeniach.
Kobiety powinny zawsze informować swojego lekarza o ciąży. Lekarze nie będą wykonywać wielu badań w czasie ciąży, aby uniknąć narażenia płodu na promieniowanie.
Otrzymasz szczegółowe instrukcje, jak się przygotować, w tym wszelkie zmiany, które musisz wprowadzić w swoim regularnym harmonogramie przyjmowania leków.
Wykorzystując obrazowanie rentgenowskie i środek kontrastowy do wizualizacji naczyń krwionośnych, radiolog interwencyjny wprowadza cewnik przez skórę do naczynia krwionośnego i wprowadza go do miejsca leczenia. Napełnione promieniowaniem mikrosfery są następnie wprowadzane przez cewnik i wprowadzane do naczyń krwionośnych zaopatrujących guz w krew.
Gdy mikrosfery ulokują się w miejscu guza, dostarczają wysoką dawkę promieniowania bezpośrednio do komórek rakowych. Mikrosfery zablokują dopływ krwi do guza, pozbawiając chore komórki tlenu i składników odżywczych potrzebnych do wzrostu.
Promieniowanie itru-90 stale spada w ciągu dwóch tygodni i zanika po 30 dniach. Drobne mikrosfery pozostają w wątrobie, nie powodując żadnych problemów.
Radioembolizacja jest na ogół bezbolesna; jednak niektórzy pacjenci mogą odczuwać krótkotrwały ból po wstrzyknięciu mikrosfer. Niewielu pacjentów doświadcza niektórych działań niepożądanych nazywanych zespołem poembolizacyjnym, w tym nudności, wymiotów i gorączki. Ból jest najczęstszym działaniem niepożądanym, które pojawia się z powodu odcięcia dopływu krwi do leczonego obszaru. Można go łatwo kontrolować za pomocą leków podawanych doustnie lub dożylnie.
Te działania niepożądane zwykle ustępują w ciągu trzech do pięciu dni i można je złagodzić za pomocą leków. Należy poinformować lekarza, jeśli objawy te trwają dłużej niż siedem do 10 dni.
Powinieneś być w stanie wznowić normalne czynności w ciągu jednego lub dwóch dni po zabiegu.
W ciągu tygodnia po radioembolizacji będziesz musiał ograniczyć kontakt z innymi, podczas gdy promieniowanie w twoim ciele zmniejszy się.
Radioembolizację można przeprowadzić w dwóch oddzielnych zabiegach, jeśli guzy występują po obu stronach wątroby. Badanie kontrole tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego mogą być wykonane w ciągu 3 miesięcy po leczeniu w celu określenia wielkości leczonego guza.
Korzyści:
- W przypadku pacjentów z nieoperacyjnymi guzami radioembolizacja może wydłużyć życie z miesięcy do lat i poprawić jakość życia. W niektórych przypadkach może to pozwolić na bardziej lecznicze opcje, takie jak operacja lub przeszczep wątroby.
- Radioembolizacja powoduje mniej skutków ubocznych w porównaniu ze standardową radioterapią.
- Żadne nacięcie chirurgiczne nie jest konieczne — wystarczy niewielkie nacięcie na skórze, które nie wymaga szwów.
- Podczas radioembolizacji podawana jest większa dawka promieniowania niż w przypadku standardowej terapii wiązką zewnętrzną.
Zagrożenia:
- Każda procedura, która wnika w skórę, niesie ze sobą ryzyko infekcji. Wydaje się, że prawdopodobieństwo infekcji wymagającej leczenia antybiotykami jest mniejsze niż 1 na 1000.
- Istnieje bardzo niewielkie ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej, jeśli do zabiegu stosuje się jodowy środek kontrastowy.
- Każda procedura polegająca na umieszczeniu cewnika w naczyniu krwionośnym niesie ze sobą pewne ryzyko. Zagrożenia te obejmują uszkodzenie naczynia krwionośnego, zasinienie lub krwawienie w miejscu nakłucia oraz infekcję. Lekarz podejmie środki ostrożności, aby złagodzić te zagrożenia.
- Istnieje ryzyko, że mikrosfery mogą utkwić w niewłaściwym miejscu, narażając pacjenta na owrzodzenie żołądka lub dwunastnicy. Dzieje się tak u mniej niż dwóch procent pacjentów.
- Istnieje ryzyko infekcji po radioembolizacji, nawet jeśli podano antybiotyk.
